Het drama wat slapen heet

Gepubliceerd op 5 april 2020 om 00:00

Boy where did we go wrong? Ik weet het oprecht even echt niet meer wat het slaapgedrag van onze twins betreft, het ging zo goed, ze sliepen zelfs een hele nacht door en in eigen bed. Maar nu? Het is echt één groot drama en we weten niet waarom of wat er nu aan de hand is, nu is het ook allemaal niet zo makkelijk. Aan een peutertweeling kan je wel vragen waarom ze niet doorslapen, maar of daar nu iets zinnigs van komt? Nah, we moeten het zelf zien uit te vogelen. Ooit zij iemand tegen mij, je krijgt alleen de uitdagingen die jij ook echt aankan, nou na bijna twee en een half jaar vraag ik me dit toch echt af...

INSLAPEN GEEN PROBLEEM

Wat we geleerd hebben is dat een vast ritueel bij ons echt de basis moet vormen, tuurlijk kan je hier wel iets van afwijken bij onvoorziene gebeurtenissen, maar liever niet. Zo is bij ons het ritueel: eten, baddertijd, spelen/dansje doen en slapen gaan. Ondanks dat de dagen heel anders zijn, want papa is nog steeds thuis en zoals het er nu naar uitziet blijft dat voorlopig zo en mama moet zoals de boys dit noemen 'centjes dienen', blijft dit onze leidraad, eerst de jongens dan wij zelf. In de middag slapen ze als roosjes, maar hoe kan dat ook anders? Als je heel de nacht door spookt, dan moet je wel moe zijn. Ze slapen hier zo een 2 a 3 uur nog in de middag en hebben dat ook echt nodig, anders redden ze het niet tot bedtijd. Gezien de leeftijd is dat ook nog helemaal ok, op dat nachtspoken na natuurlijk! Het naar bed toegaan is geen probleem, ze pakken de knuffels en lopen naar de trap. Wanneer ze liggen en alle knuffels zijn verdeeld lees ik nog een verhaaltje voor naar keus, dit geven ze al heel duidelijk aan (vaak denk ik, alweer dat verhaaltje kan het bijna uit mijn hoofd), ik probeer dit wel te sturen door de boekjes regelmatig te wisselen. Ze slapen in ons bed, maar hee ze slapen... totdat..... 

EN DAN BEGINT HET FEEST

Tussen 22.00 uur en 22.30 uur begint het grote feest. We kunnen er bijna de klok op gelijk zetten, soms is het ook vroeger of later, maar dat is op 1 hand te tellen. Ze zijn dan niet te kalmeren en volledig in paniek. Vaak is het zo als we een flesje geven nadat we ze uitgebreid getroost hebben dat ze weer in slaap vallen, maar voor hoe lang is dan de vraag. Want dat feestje waar ze mee gestart zijn hervatten ze vrolijk na ongeveer een uur of twee en zo gaan we verder de nacht door, steeds in herhaling vallend. Totdat de wekker gaat en wij uitgeput aan onze dag aan beginnen. 

UITSLAPEN

Mijn man gaat als eerste naar beneden en laat mij vaak nog even liggen. Ik weet het hoor, dat het slapen met kinderen vaak gedaan is, maar na 2 jaar is het normaal gesproken wel op de rit lijkt mij?! En zonder 8 uur slaap ben ik gewoon niet de leukste thuis, tuurlijk kan ik met minder door, maar dan moet er maar heel weinig gebeuren en mijn regenwolk veranderd in een donkere donderwolk. Maar doordat mijn man mij dan laat slapen, begin ik gelukkig een stuk uitgeruster aan mijn dag en dat wordt dan een vrolijkere dag. 

WAT IS ER DAN?

Maar wat is er dan aan de hand met onze boys, als je gaat googelen dan kan dit van alles zijn. Van nachtmerries die bij peuters regelmatig voorkomen, tot nachtangsten. Of hebben ze dan toch ergens pijn of last van? Is het verlatingsangst of wat is het dan? Wij kunnen de vinger niet op de zere plek leggen helaas. We hebben allerlei tips al geprobeerd, maar dit is anders dan bij de eerdere slaaptraining die we hebben gedaan. het laten huilen werkt niet meer dan komen ze uit bed of ze klimmen eruit. Hoe gaan we dit nu weer aanpakken, 1 ding is zeker ook deze uitdaging gaan we aan! 

 

TEN EINDE RAAD

Wij zijn ten einde raad wat slapen betreft en gaan wanneer het hele Corona gebeuren voorbij is contact opnemen met de huisarts, om te kijken wat de mogelijkheden zijn met begeleiding hierin.Tijdens de 2 jaarscontrole in het Sophia kinderziekenhuis is dit ook ter sprake gekomen en werd hulp aangeboden, deze hulp zou bestaan uit gesprekken, maar ik ben van mening dat dat niet helpt, tenminste het zou mij en mijn man kunnen helpen, maar niet de kids. De psycholoog die je standaard bij deze controle spreekt gaf toen aan dat er ook iemand van het wijkteam mee kan kijken thuis en dat dit in principe door de huisarts moeten worden aangevraagd, wanneer we er dan nog niet uitkomen kunnen wij altijd contact opnemen met het Sophia wat heel fijn is natuurlijk!  Tot die tijd zullen wij het moeten uitzingen, want een sleepover bij een tante of opa en oma zit er nu ook niet in. Daarbij worden wij er in de nacht ook niet veel vriendelijker op, we gaan op de automatische piloot... Were in desperate need of a good night sleep. Wordt vervolgd.....

 

Hebben jullie de gouden tip, of hebben jullie dit ook meegemaakt en hoe hebben jullie dit dan aangepakt? Let me know!

Liefs Amy

[ M O M O F T W I N S ]

Rating: 5 sterren
1 stem

Reactie plaatsen

Reacties

nicole orriens
4 jaar geleden

Balen dat het slapen een drama is zeg... Als ze aan je nachtrust komen gaan ze wel heel ver vind ik altijd. Sterkte!